ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ
΄΄ Ο ΛΗΣΤΗΣ ΄΄
Σκηνοθεσία :Σταμάτης Κραουνάκης
Κείμενο: Δημήτρης Μανιάτης
Κουστούμια : Βασίλης Παπατσαρούχας
Σάββατο 29 Αυγούστου 2015 Ώρα έναρξης : 20:30
ΜΕΓΑΡΟ ΔΟΥΚΙΣΣΗΣ ΠΛΑΚΕΝΤΙΑΣ
Τέρμα Λόρδου Βύρωνος - Πεντέλη
Προπώληση εισιτηρίων : στο Φούρνο ΒΕΝΕΤΗΣ στην Πεντέλη
και στο Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας , Δευτέρα - Παρασκευή , 18:00 - 20:00
Γενική είσοδος: 10 ευρώ
Ο Πασχάλης Τσαρούχας ερμηνεύει τον θεατρικό μονόλογο του Δημήτρη Μανιάτη σε σκηνοθεσία Σταμάτη Κραουνάκη.
Δεν ξέρουμε ποιος είναι. Ο θρυλικός Γιαγκούλας; Ο Νταβέλης;
Ένας από τα τρομερά αδέλφια Ρέντζου, ο Θωμάς Γκαντάρας; Ο ληστής με τις γλαδιόλες; Ο Παλαιοκώστας; Ένα πρόσωπο που εμπεριέχει όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα ή τίποτε από όλα αυτά παρά ένας τρελός που παραληρεί για μια ζωή που φαντάστηκε πως έγινε κάπως έτσι;
Σε ένα ακαθόριστο χρονικά τοπίο, ο ληστής της παράστασης δεν είναι μόνο ένα παραβατικό -σύμφωνα με τις ισχύουσες δομές- πρόσωπο. Είναι ένας αντιφατικός, πολύσημος άνθρωπος με αγροτικό στακάτο λόγο, πάθη, ζήλιες, μίση, αγάπη. Μια φλεγόμενη φιγούρα που διηγείται την δική της ιστορία, την δική της εκδοχή της Ιστορίας, ένας αρνητής της τάξης που επικηρύχθηκε από τον κόσμο επειδή διατύπωσε τον δικό του.
Με ένα παραληρηματικό φλας μπακ οι εικόνες μιας ακραίας ζωής στην ύπαιθρο και στα όρη, παρατάσσονται μπροστά μας από την αφήγηση του κοινωνικού ληστή. Και κάπου μέσα στις μάχες, τα καρτέρια, τις ψαλμωδίες ληστρικών τραγουδιών ακαπέλα από τον ίδιο. τις συμπλοκές, τις διαπραγματεύσεις, δεσπόζει η εικόνα της ερωμένης. Της γυναίκας που αγάπησε, του έδινε κουράγιο η ίδια της η ύπαρξη και δεν πρόλαβε ούτε να της το πει.
Μέχρι τον τελικό λυτρωμό.
Ερμηνεία: Πασχάλης Τσαρούχας
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Κείμενο: Δημήτρης Ν. Μανιάτης
Διδασκαλία: Σταμάτης Κραουνάκης
Σκηνικά- Κοστούμια: Βασίλης Παπατσαρούχας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαίρη Καλδάρα
Μακιγιάζ: Γιάννης Παμούκης
Φωτογραφίες: Γιάννης Πρίφτης
Ακολουθεί αναδημοσίευση από ΤΑ ΝΕΑ
της Γεωργίας Γεωργακαράκου
Σχεδόν τίποτε δεν γνωρίζουμε γι' αυτόν. Η ταυτότητά του άλλωστε δεν διευκρινίζεται. Θα μπορούσε, σύμφωνα με μία εκδοχή, να είναι ο θρυλικός Γιαγκούλας, ο περιβόητος Νταβέλης, ενδεχομένως και τα αδέλφια Ρέντζου (οι δύο λήσταρχοι που έδρασαν στην Ηπειρο κατά τον Μεσοπόλεμο). Από τις εικασίες δεν αποκλείεται ούτε ο Θωμάς Γκαντάρας ή ο ληστής με τις γλαδιόλες. Ακόμη και ο Παλαιοκώστας. Πρόσωπα όλα - του σήμερα και του χθες - γεμάτα αντιφάσεις: γενναία, σύμφωνα με την έξωθεν μαρτυρία, αλλά και κουτοπόνηρα ή παραβατικά. Ο θεατρικός «Ληστής», που πρωταγωνιστεί σε ένα ακαθόριστο χρονικά τοπίο, γεννήθηκε από το κείμενο του συναδέλφου στα «ΝΕΑ» Δημήτρη Μανιάτη, ύστερα από παρότρυνση του φίλου του και ηθοποιού της παράστασης Πασχάλη Τσαρούχα. Δεν πρόκειται μόνο για έναν παραβατικό - σύμφωνα με τις ισχύουσες δομές - ήρωα, αλλά για μια πολύσημη προσωπικότητα, μια φιγούρα με στακάτο λόγο, που διηγείται τη δική της εκδοχή της ιστορίας.
Δεν πρόκειται καν για προσωπογραφία. Ούτε όμως και για ψυχογράφημα. Ο «Ληστής» μοιάζει με παρτιτούρα ιστοριών για έναν κόσμο που τα έβαλε με την εξουσία, συνθηκολόγησε με αυτήν, διέπραξε αδιαμφισβήτητα εγκλήματα και εξωραΐστηκε μέσα στο φωτοστέφανο του «κοινωνικού ληστή». Στο μεγάλο ταξίδι γνωριμίας με τους αρνητές της εξουσίας έγινε και η απαραίτητη στάση σε ιστορικές πηγές και βιβλία, με αποκορύφωμα την εργασία του Βασίλη Τζανακάρη «Φώτης Γιαγκούλας, ο απέθαντος» (εκδ. Μεταίχμιο).
Βασικά ερεθίσματα όμως αποδείχθηκαν και τα τραγούδια που πραγματεύονται το θέμα των κοινωνικών ληστών με αφαιρετικό ή άμεσο τρόπο: «Ο φωτογράφος Α. Μάνθος» του Θανάση Παπακωνσταντίνου και ο «Νταβέλης» του Σταμάτη Κραουνάκη. «Πιο πολύ όμως με οδήγησαν τα πολλά δημοτικά τραγούδια της προφορικής μας παράδοσης που υμνούσαν τους ληστές της εποχής και με διακτίνιζαν στα όρη του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού» σημειώνει ο ίδιος ο συγγραφέας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ 17 Φεβρουαρίου 2015 http://www.tanea.gr/news/culture/article/5210287/o-lhsths-dihgeitai-thn-ellhnikh-istoria/
Επιμέλεια άρθρου Πετρούλα Σίνη
Προηγούμενη δημοσίευση :
Ο ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ ΣΤΟ ΜΟΝΟΛΟΓΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΝΙΑΤΗ «Ο ΛΗΣΤΗΣ». ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΣΤΑΜΑΤΗ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗ
