" Παραμύθι χωρίς όνομα" του Ι. Καμπανέλλη
Η καλοκαιρινή παράσταση του Λαϊκού Θεάτρου σε σκηνοθεσία Μιχάλη Μαραγκού.
27, 28 Ιουνίου, 2,3,4,5 & 9,10,11,12 Ιουλίου στις 9:00 μ.μ. Γενική είσοδος: 6€, παιδιά έως 10 ετών δωρεάν.
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Μαραγκός
Ήχος-Φώτα: Δημήτρης Τσιούμας
Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρία Ποθητού
Μουσική: Δημήτρης Κίκλης
Επιμέλεια προβολής: Σπύρος Παρόλας
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Κώστας Αγραφιώτης, Νίκος Αναγνώστου, Μαίρη Γκαζιάνη, Δημήτρης Δημητριάδης, Σταύρος Ζαπάντης, Γιώργος Θωμάκος, Φίλιππας Κίκλης, Μέλα Κιτσάκη, Φάνης Κοράκης, Αχιλλέας Κουρέπης, Έφη Κούτση, Στέλλα Κωνσταντίνου, Απόστολος Κώτσης, Έφη Μακαντάση, Μαρία Σαντιξή, Μαίρη Σταυροπούλου, Χρήστος Στρατηγάκης, Κάτια Τραπελλίδη.
Το 'Παραμύθι χωρίς όνομα', ένα από τα πιο αγαπητά έργα του Ιάκωβου Καμπανέλλη, είναι βασισμένο στο ομώνυμο αφήγημα της Πηνελόπης Δέλτα. Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα βασίλειο, που διοικείται από ανίκανους και αδύναμους. Μετά από χρόνια παρακμής ετοιμάζεται για πόλεμο, γιατί δε φτάνει ποτέ η πολυπόθητη εξωτερική ‘βοήθεια’. Όμως μέσα από την απόγνωση και την απελπισία αναδύονται ‘ήρωες’ που εμπνέουν και ενώνουν το λαό…
Ένα αλληγορικό παραμύθι, τόσο επίκαιρο όσο ποτέ. Μια αιχμηρή και διαχρονική σάτιρα για την Ελλάδα, για το πώς διοικείται ο τόπος μας και πως αντιδρά ο λαός.
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Μαραγκός
Ήχος-Φώτα: Δημήτρης Τσιούμας
Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρία Ποθητού
Μουσική: Δημήτρης Κίκλης
Επιμέλεια προβολής: Σπύρος Παρόλας
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Κώστας Αγραφιώτης, Νίκος Αναγνώστου, Μαίρη Γκαζιάνη, Δημήτρης Δημητριάδης, Σταύρος Ζαπάντης, Γιώργος Θωμάκος, Φίλιππας Κίκλης, Μέλα Κιτσάκη, Φάνης Κοράκης, Αχιλλέας Κουρέπης, Έφη Κούτση, Στέλλα Κωνσταντίνου, Απόστολος Κώτσης, Έφη Μακαντάση, Μαρία Σαντιξή, Μαίρη Σταυροπούλου, Χρήστος Στρατηγάκης, Κάτια Τραπελλίδη.
Ένα αλληγορικό παραμύθι, τόσο επίκαιρο όσο ποτέ. Μια αιχμηρή και διαχρονική σάτιρα για την Ελλάδα, για το πώς διοικείται ο τόπος μας και πως αντιδρά ο λαός.
"... η τέχνη πρέπει βασικά να καταπιάνεται με τη ρίζα των προβλημάτων, εκεί που ο πόνος είναι κοινός, η συνείδηση της κοινής μοιρας αντιληπτή και απ'όπου αρχίζει ο διάλογος για συννενόηση και όχι ο μονόλογος για απομόνωση..." Ι. Καμπανέλλης
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα.....
Γεννήθηκε στη Νάξο στις 2 Δεκεμβρίου 1921. Το 1935 έρχεται για μόνιμη εγκατάσταση στην Αθήνα. Εργάζεται το πρωί και το βράδυ σπουδάζει τεχνικό σχέδιο στη Σιβιτανίδειο Τεχνική Σχολή. Το 1943 συνελήφθη από τους Γερμανούς και οδηγήθηκε και κρατήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν μέχρι το 1945, οπότε και απελευθερώθηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις.
Όταν γυρίζει στην Ελλάδα, οι παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν, το χειμώνα του 1945-46, τον συναρπάζουν... «εκεί ανακάλυψα τον εαυτό μου και τον προορισμό μου». Θα προσπαθήσει να γίνει ηθοποιός, ελλείψει όμως γυμνασιακού απολυτηρίου δεν θα γίνει αποδεκτός από το Εθνικό Θέατρο. Έτσι αφοσιώνεται στο γράψιμο. Τον Καμπανέλλη ανακάλυψε οΑδαμάντιος Λεμός. Το πρώτο θεατρικό έργο του ήταν ο Χορός πάνω στα στάχυα, που παρουσιάστηκε τη θερινή θεατρική περίοδο 1950 από τον θίασο Λεμού στο Θέατρο «Διονύσια» της Καλλιθέας.[2]
Τον Οκτώβριο του 1981 τοποθετήθηκε στη θέση του διευθυντή ραδιοφωνίας της ΕΡΤ.
Από τα θεατρικά του έργα τα πλέον γνωστά είναι Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια, Έβδομη μέρα της δημιουργίας, Η Αυλή των θαυμάτων, Ηλικία της νύχτας, Παραμύθι χωρίς όνομα, Γειτονιά των Αγγέλων, Βίβα Ασπασία, Οδυσσέα γύρισε σπίτι, Αποικία των τιμωρημένων, Το μεγάλο μας τσίρκο, Ο εχθρός λαός και Πρόσωπα για βιολί και ορχήστρα.
Έγινε ακαδημαϊκός το 1999, στη νέα έδρα του Θεάτρου της Ακαδημίας Αθηνών. Του απονεμήθηκε το παράσημο του Ανώτερου Ταξιάρχη του τάγματος του Φοίνικα. Απεβίωσε στις 29 Μαρτίου 2011.
Το έργο του "Παραμύθι χωρίς όνομα " πρωτοπαίχτηκε, μετά από επιλογή του Καμπανέλλη, από το θίασο «Νέο Θέατρο» των Βασίλη Διαμαντόπουλου - Μαρίας Αλκαίου τον χειμώνα 1959-1960.
Γεννήθηκε στη Νάξο στις 2 Δεκεμβρίου 1921. Το 1935 έρχεται για μόνιμη εγκατάσταση στην Αθήνα. Εργάζεται το πρωί και το βράδυ σπουδάζει τεχνικό σχέδιο στη Σιβιτανίδειο Τεχνική Σχολή. Το 1943 συνελήφθη από τους Γερμανούς και οδηγήθηκε και κρατήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν μέχρι το 1945, οπότε και απελευθερώθηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις.
Όταν γυρίζει στην Ελλάδα, οι παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν, το χειμώνα του 1945-46, τον συναρπάζουν... «εκεί ανακάλυψα τον εαυτό μου και τον προορισμό μου». Θα προσπαθήσει να γίνει ηθοποιός, ελλείψει όμως γυμνασιακού απολυτηρίου δεν θα γίνει αποδεκτός από το Εθνικό Θέατρο. Έτσι αφοσιώνεται στο γράψιμο. Τον Καμπανέλλη ανακάλυψε οΑδαμάντιος Λεμός. Το πρώτο θεατρικό έργο του ήταν ο Χορός πάνω στα στάχυα, που παρουσιάστηκε τη θερινή θεατρική περίοδο 1950 από τον θίασο Λεμού στο Θέατρο «Διονύσια» της Καλλιθέας.[2]
Τον Οκτώβριο του 1981 τοποθετήθηκε στη θέση του διευθυντή ραδιοφωνίας της ΕΡΤ.
Από τα θεατρικά του έργα τα πλέον γνωστά είναι Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια, Έβδομη μέρα της δημιουργίας, Η Αυλή των θαυμάτων, Ηλικία της νύχτας, Παραμύθι χωρίς όνομα, Γειτονιά των Αγγέλων, Βίβα Ασπασία, Οδυσσέα γύρισε σπίτι, Αποικία των τιμωρημένων, Το μεγάλο μας τσίρκο, Ο εχθρός λαός και Πρόσωπα για βιολί και ορχήστρα.
Έγινε ακαδημαϊκός το 1999, στη νέα έδρα του Θεάτρου της Ακαδημίας Αθηνών. Του απονεμήθηκε το παράσημο του Ανώτερου Ταξιάρχη του τάγματος του Φοίνικα. Απεβίωσε στις 29 Μαρτίου 2011.
Το έργο του "Παραμύθι χωρίς όνομα " πρωτοπαίχτηκε, μετά από επιλογή του Καμπανέλλη, από το θίασο «Νέο Θέατρο» των Βασίλη Διαμαντόπουλου - Μαρίας Αλκαίου τον χειμώνα 1959-1960.
